กลับดึก..........บ้านอยู่ลึกในซอยเปลี่ยว MidoTaka

กลับดึก..........บ้านอยู่ลึกในซอยเปลี่ยว

Pairing : Midorima Shintarou x Takao Kazunari

Rate : G

Author : *child*

Note : แรงบันดาลใจมาจากเพลงของใหม่ เจริญปุระค่ะ พอดีได้ยินเค้าเปิดในทีวีหน้าน้องชะม้อยทาคาโอะยิ้มก็ลอยมาเลยฮ่ะ ถึงแม้ตัวเนื้อเรื่องจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเพลงเลย 5555555555555555 ถ้าชื่อสะกดผิดยังไงขอโทษด้วยนะคะ

เอี๊ยดดด อ๊าดดดด เอี๊ยดดด อ๊าดดดดดด

‘ฮึบ ฮึบ ฮึบ ฮึบ’

เสียงเสียดสีของล้อเกวียนดังขึ้นสลับกับเสียงเรียกกำลังของคนปั่น แน่นอนเกวียนคันใหญ่เปล่าๆก็หนักพออยู่แล้วเมื่อเทียบคนปั่นตัวเล็กอย่างทาคาโอะ แต่นี่ดันมีคนตัวใหญ่สูงกว่าเค้าเกือบฟุตนั่งด้วยก็ทำเอาขาทั้งสองข้างของคนตัวเล็กล้าพอดู ถึงแม้จะปั่นทุกวันจนชินแล้วแต่กล้ามเนื้อน้อยๆที่ขาก็ยังสั่นอยู่ดี ดีที่ยังพอมีลมพัดผ่านมาบ้างทำให้คนปั่นได้พอชื่นใจ

‘เอ๋ ต้องเลี้ยวไปทางไหนเนี้ยะ ทางมืดมองไม่เห็นเลยแฮะ’

ว่าแล้วคนตัวเล็กก็ตะโกนไปถามคนตัวใหญ่ข้างหลัง “เน่ๆ ชินจัง ชั้นเลี้ยวผิดรึปล่าวอ่ะ ทางมันมืดมองไม่เห็นเลยแล้วทางนี้ก็ไม่คุ้นด้วย” ทาคาโอะเริ่มชะลอรถและจอดข้างๆฟุตบาท

“หือ” คนตัวใหญ่สะลืมสะลือตื่นขึ้นมา “แล้วนี่ที่ไหนแล้ว” พูดพลางขยี้ตา ‘น่ารัก’ทาคาโอะคิด “เมื่อกี้ผ่านแยกตรงร้านขายของมาแล้วก็เลี้ยวขวามาอ่ะ” คนตัวเล็กหันไปพูดกับคน ‘น่ารัก’ ของเค้า มิโดริมะหันซ้ายหันขวาดูทางข้างๆในความมืด “ทาคาโอะ” เสียงต่ำๆของชู้ตเตอร์พูดขึ้นมา “จ๋า ชินนนน~~จัง” คนตัวเล็กหันไปทำหน้าทะเล้นๆตามปกติซึ่งคนตัวโตก็ทำหน้าดุตามปกติกลับไปเช่นกัน “บ้านชั้นหน่ะมันทางซ้าย ไอทางขวาหน่ะมันบ้านนายต่างหาก” “เอ๋” ทาคาโอะมองไปรอบๆ “เออ เนอะ ฮะๆๆๆ ขอโทษนะชินจัง นอนต่อเหอะ” “ชั้นไม่ได้หลับทาคาโอะ” มิโดริมะปฏิเสธเสียงแข็ง “เอ๋ๆๆ ใช่เหรอชินจัง” “ทาคาโอะ” สิ้นเสียงทุ้มของนัมเบอร์วันชูตเตอร์ กระป๋องน้ำก็ลอยตกลงมาจากฟ้าด้วยความแม่นยำ *ป๊อก* “โอ๊ย ชินจังใจร้าย” คนตัวเล็กลูบหัวตัวเองปอยๆแต่นั่นก็ไม่ได้เรียกคะแนนความสงสารจากคนชู้ตกระป๋องใส่หัวตัวเองเลยแม้แต่น้อย “ออกรถได้แล้วทาคาโอะ” มิโดริมะออกคำสั่ง “คร้าบบบ คร้าบบบบบ” ว่าแล้วทาคาโอะก็หันหัวจักรยานกลับแล้วเริ่มปั่นเกวียนต่อไปในทางตรงข้ามทันที

ตอนนี้ทาคาโอะต้องมาส่งเอสของชูโตคุที่บ้านทุกวันเพราะพวกตัวจริงต้องซ้อมกันหนักมากกว่าจะได้กลับบ้านก็ค่ำแก่ๆ แต่มิโดริมะยังอยู่ซ้อมชู้ตต่อหลังคนอื่นๆอีกทำให้กลายเป็นต้องกลับดึกไป   

‘แน่สิ อย่างกับว่าเค้าจะปล่อยให้ชินจังกลับบ้านเองคนเดียวดึกๆอย่างงั้นแหละ ถึงชินจังจะเป็นผู้ชายตัวใหญ่ๆก็เถอะ แต่จากสายตาสาวๆที่มองชินจังของเค้าที่โรงเรียนหรือตอนไปแข่งนั้นมันปานจะเขมือบชินจังของเค้า ผู้หญิงสมัยนี้ยิ่งน่ากลัวสุดๆ ยิ่งบ้านอยู่ลึก เปลี่ยวก็เปลี่ยวอีก ถ้าเกิดโดนตีหัวขึ้นมาหล่ะ เค้าไม่ยอมแน่ๆ แฟนของใครใครก็หวงทั้งนั้นแหละ ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วคนที่ถูกส่งถึงบ้านต้องเป็นเค้าไม่ใช่ชินจังแต่เค้าก็ยอมเหนื่อยดีกว่า ชินจังยิ่งซึนๆอยู่ไม่มีทางไปทันพวกผู้หญิงพวกนั้นหรอก หึ’

ทาคาโอะคิดไปพลางปั่นไปอย่างหงุดหงิด ใช่ทาคาโอะ คัทซึนาริ และ มิโดริมะ ชินทาโร่เป็นแฟนกัน แต่มันกลับกันอยู่ตรงที่ว่า คนที่มาส่งหน่ะเป็นฝ่ายรับ แต่ฝ่ายถูกมาส่งหน่ะเป็นฝ่ายรุกต่างหาก แต่ใช่ว่าทาคาโอะจะหงุมหงิมสนใจน้อยใจกับเรื่องแค่นั้น ถ้าเค้าเป็นคนแบบนั้นก็คงไม่ได้เป็นแฟนกับผู้ชายอย่างมิโดริมะชินทาโร่หรอก

และแล้วก็ปั่นจนมาถึงบ้านคนตัวโต “ฮ้า ชินจัง ถึงแล้วๆๆ” ทาคาโอะพูดขณะลงจากอานจักรยานเพื่อหยุดเกวียน มิโดริมะคนตัวโตก็ลงมาจากเกวียนเดินมาหยุดหน้าคนตัวเล็กทาคาโอะที่ยืนหอบพยายามกอบโกยอ๊อกซิเจนเข้าปอดให้ได้มากที่สุด .”เน่ๆๆ ชินจังเข้าบ้านไปเถอะเดี๋ยวนอนไม่พอ ชั้นขอยืนพักตรงนี้แป๊บนึงนะแหะๆๆ” ทาคาโอะโบกมือไล่ คนตัวโตมองหน้าคนพูดแต่ก็ยังไม่ยอมขยับไปไหน แล้วจู่ๆก็ดึงคนที่ยังยืนหอบอยู่เข้ามาจูบ คนตัวเล็กที่ถูกดึงมาตกใจไม่น้อยแต่ก็ตอบรับจูบนั้นเป็นอย่างดี จากที่ริมฝีปากแตะกันเบาๆมิโดริมะก็เริ่มเม้มริมฝีปากของทาคาโอะและจูบอีกฝ่ายหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ทาคาโอะยืนให้อีกฝ่ายโถมจูบเข้ามาเรื่อยๆจนกระทั้งเจ้าตัวเริ่มหายใจไม่ทัน เลยเริ่มดันอีกฝ่ายที่รู้สึกจะยังไม่พอกับจูบออก “แฮ่กๆๆ ชะ ช ชินจัง ทะ ทำอะไรอ่ะ ชั้นเหนื่อยอยู่นะ” ตาสีเขียวยังคงจ้องหน้าอีกฝ่ายไม่หลบตา “เหนื่อยมากมั้ยทาคาโอะ” มิโดริมะถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เหนื่อยนะแต่ไม่ต้องห่วงชั้นหน่ะแข็งแรงอยู่แล้ว” พูดแล้วก็ฉีกยิ้มให้คนตัวโตตามปกติ มิโดริมะดึงทาคาโอะเข้ามากอด “เอ๋ ชินจังวันนี้มาแปลกๆนา หยิบลัคกี้ไอเท็มผิดมาเหรอ 555555555” มิโดริมะยิ้ม “ขอโทษที่นายต้องมาเป็นห่วงชั้นตลอด..............ทาคาโอะ คืนนี้ค้างบ้านชั้น ตอนนี้ดึกมากแล้วซอยนี้มันเปลี่ยว” ทาคาโอะโพล่งตาโตตกใจกับคำพูดของอีกฝ่ายที่จัดได้ว่าเป็นแรร์ไอเท็มเลยทีเดียว “เฮ๋ ชินจัง” ทาคาโอะพละออกมา “ใจดีจังน้า แต่ชั้นไม่มีชุดเปลี่ยนหน่ะ กลับบ้านดีกว่าชุดนี้ก็เหม็นแล้วด้วยใส่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” คนตัวโตผงะ “ทาคาโอะ........โสโครก นายต้องอาบน้ำ ใช้เครื่องซักผ้าที่บ้านชั้นก็ได้แล้วก็อบ ส่วนชุดนอนยืมของชั้นก่อน วันนี้ไม่ต้องกลับ” พูดจบมิโดริมะก็ดึงทาคาโอะเข้าบ้านก่อนที่อีกฝ่ายจะมีโอกาสได้พูดอะไรอีก

‘ใช่ทาคาโอะ ค้างที่นี่ไม่ต้องเดินกลับบ้าน ซอยมันเปลี่ยว อันตราย ทาคาโอะ’

‘นอนเตียงเดียวกับชินจัง..............ฮี่ๆๆๆๆ’

---END---